Sin devontigas al: subtenado de militrezultantoj, militevitantoj, evitantoj, dizertintoj kaj konsciencaj obĵetantoj!
Alvokas al: Grava internaciista anarkiisma iniciato por kontraŭstari militarisman propagandon! Nuklea katastrofo ĉiam pli proksimiĝas. La regantaj klasoj de la “Oriento” kaj “Okcidento”, de la “Nordo” kaj la “Sudo”, estas ĉarlatanoj, kies soifo je potenco kaj profito ĉiam pli dependas de la armilindustrio. La mem-proklamita Okcidento disvolvas scenarojn por nova mondmilito. Laŭ lia vidpunkto, la “libera mondo” kondukas ekzistecan lukton kontraŭ “aŭtokratioj” ĉiam pli reduktitaj al orientalismaj stereotipoj, minacante detrui nian tiel nomatan “civilizon”.
Nacioj ene de ĉi tiu “demokratia” tendaro, kiel Ukrainio, Israelo kaj Tajvano, estas laŭdataj kiel kondukantaj la saman tutmondan batalon de “bonuloj” kontraŭ “malbonuloj”. Ĉi tiu logiko eĉ rekrutigas siriajn islamistojn sur la flanko de la “bonuloj”.
Aliflanke, la Rusia Federacio, la Ĉina Popola Respubliko kaj la Islama Respubliko Irano estas totalismaj ŝtatoj regataj de sekreta polico, partiaj devigistoj kaj/aŭ religiaj figuroj, perforte subpremantaj la lukton de nia klaso kontraŭ ŝparado kaj la marŝon al milito.
Por internaciisma kaj liberecana iniciato kontraŭ la militisma propagando disvastigata ĉiutage, kiu prezentas niajn supozeble “bonajn” armitajn ŝtatojn kvazaŭ ili estus engaĝitaj en humanitara klopodo!
Ni devas provizi praktikan kaj moralan subtenon al konsciencaj rifuzantoj, militevitantoj, dizertintoj kaj grupoj adoptantaj kontraŭnaciismajn poziciojn, precipe en konfliktaj zonoj.
Subteni rifuzon, konsciencon, dizerton kaj malobeon de ĉiuj flankoj, en la nomo de revolucia malvenkismo, estas fundamenta. La Rusia Federacio kaj Ukrainio mem rekonas dizerton kiel gravan obstaklon al siaj ekstermadprogramoj.
Ĉi tiu subteno, en la kadro de nia internaciismo, instigas iniciatojn celantajn defii naciismon kaj limojn, teritorian suverenecon, la nacio-ŝtaton aŭ ĝiajn proto-ŝtatajn rivalojn, kaj konstrui novajn mekanismojn de internacia solidareco kaj frateco.
La frontoj estas pli proksimaj ol vi pensas, ne pli malproksimaj ol la plej proksima armil- aŭ komponantfabriko, loĝistika deponejo, transportcentro aŭ komunikada centro.
Milito okazas kie ajn troviĝas havenoj kaj flughavenoj, militbazoj kaj iliaj rezervaj kazernoj. Ĉi tiuj estas la fervojaj kaj aŭtovojaj retoj, la urboj, kunurbejoj kaj fabrikoj, kie ni, la laboristoj, pagas la prezon de milito en malriĉeco, sekvo de ĉiam kreskanta severeco. Kaj nun, la minaco de deviga militservo.
Ni jam ne povas antaŭeniri sen esti en milito, kaj tuj kiam ni komprenas tion, la retorikaj armiloj kraketas kontraŭ ni: “interrompanto, ekstremisto, perfidulo!” Ni devas esti ĉio ĉi samtempe.
Estas tempo klare distingi nian movadon de tiuj, kiuj subtenas “certajn militojn antaŭ la klasbatalo”.
Ni klare deklaras, ke revoluciuloj ne kontentiĝas nur kontraŭstari siajn militojn, sed alvokas al la transformo de rezisto al milito en socian revolucion! Ni ne alvokas al reveno al la antaŭmilita situacio, al ilia “kapitalisma paco”, kiu estas nenio pli ol ilia subpremo prepare al ilia sekva sanga entrepreno.
Kion ni povas fari konkrete, individue kaj kolektive, hejme kaj eksterlande? Fundamente, pensu tutmonde, agu loke. Ni malakceptu ilian konsenton kaj kondamnu ilian hipokritecon, defendu niajn interesojn kaj tiujn de nia klaso trans limoj. Ni kolektive malakceptu ilian “nacian intereson”.
Ni ligu ĉiun el niaj luktoj al ŝparado kaj iliaj militprofitoj. Ĉio, kion ni faras por ni mem kaj nia klaso, malhelpas ilian “militisman ŝtaton”. Ni unuiĝu en solidareco, preter lokaj kaj komercaj limoj: venko sur la hejma fronto estas venko kaj ekzemplo eksterlande.
De la arktaj riveroj ĝis la Ruĝa Maro, de Tajvano ĝis la Konga Baseno, la kontinentaj limoj flamas aŭ preparas sin por milito. La ŝanĝiĝantaj maskoj de la superpotencoj fakte nenion ŝanĝas. Ili volas vidi nin batali: unu kapitalismo, unu milito! La danĝero estas reala, la danĝero estas nun.
